Peking Calling

Η υπερπληθώρα δημοσιευμάτων γύρω από την Κίνα, διανθισμένα με κοινοτυπίες για δράκους, γίγαντες και βεντάλιες, καθιστά επιτακτική την ενασχόληση με την ιστορική διαδρομή της κινεζικής επανάστασης και των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, που διαμόρφωσαν τη φύση του σημερινού καθεστώτος. Πολλοί φίλοι του trompagr έχουν επιχειρήσει διερευνητικές συζητήσεις με μικροπωλητές προερχόμενους από την χώρα της μακρινής Ανατολής με πενιχρά αποτελέσματα, ιδίως όταν θίγονται τα θέματα της χήρας του Μάο, της συμμορίας των τεσσάρων και της περίφημης γάτας που επιμένει να τρώει τα δύσμοιρα ποντίκια. Η παρούσα ανάρτηση αποσκοπεί στην πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών γύρω από τις συζητήσεις στο εσωτερικό του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας στην ευαίσθητη περίοδο ύστερα από το θάνατο του προέδρου Μάο.

Πιο συγκεκριμένα παρουσιάζονται ορισμένες σελίδες από τις αποφάσεις του 11^ου εθνικού συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, που κυκλοφόρησαν από το Ε.Κ.Κ.Ε. το 1977, με τίτλο Ζήτω το 11^ο Εθνικό Συνέδριο του Κ.Κ. Κίνας, Υλικά και Ντοκουμέντα. Στις σελίδες αυτές ο αναγνώστης μπορεί να πληροφορηθεί για τη σύνθεση του Προεδρείου του Συνεδρίου (223 μέλη), της Κεντρικής Επιτροπής (201 μέλη), των αναπληρωματικών της Κεντρικής Επιτροπής (132 μέλη), του Πολιτικού Γραφείου και των αναπληρωματικών του Πολιτικού Γραφείου. Ο γνώστης των εσωτερικών συσχετισμών στο κινεζικό κομμουνιστικό κίνημα μπορεί εύκολα να διακρίνει την ηγεμονία της πλειοψηφούσας τάσης και τον εξοστρακισμό των οπαδών της συμμορίας των τεσσάρων. Ταυτόχρονα η επισήμανση γάμα (γ) στα ονόματα των γυναικών-μελών των καθοδηγητικών οργάνων αναδεικνύει ζητήματα ποσοστώσεων και νέο-φεμινιστικών μεθόδων, ενδεικτικά του πρωτοπόρου πνεύματος του κινεζικού σοσιαλισμού. Τέλος, το επιτελείο του trompagr προκηρύσσει μέγα διαγωνισμό καλώντας τους υπομονετικούς αναγνώστες να εντοπίσουν σε πόσα καθοδηγητικά πόστα εξελέγη ο σύντροφος Τσιν Τσι –βέϊ.

Το παρόν έργο προέρχεται από τη συλλογή του Toni Rigatoni. Η μοναδικότητα του αντιτύπου τεκμαίρεται από την ύπαρξη χειρόγραφων σημειώσεων στο περιθώριο των σελίδων, στο εξής ύφος: «Το 1974 ο Μάο ήταν 81 ετών. Είχε ακόμα η σκέψη του την οξύτητα, τη διαύγεια και τη δύναμη που χρειαζόταν για τη διαμόρφωση της θεωρίας των τριών κόσμων; Γιατί δεν αναφέρει [το κείμενο] λέξη για τον Τσου Εν-λάϊ που συγκεκριμενοποίησε τη θεωρία αυτή; Φαίνεται πώς έχει δίκιο ο Εμβέρ Χότζα. Το ραδιόφωνο του Πεκίνου (γαλλική εκπομπή) είπε μια βραδιά –το πρώτο πενθήμερο του Οχτώβρη 1977- ότι ο Μάο για πρώτη φορά μίλησε για τη θεωρία των 3 κόσμων σε αμερικανούς φιλοξενούμενους το 1974 και ύστερα ο Τσου Εν-λάϊ συγκεκριμενοποίησε τη θεωρία αυτή» (σ. 47-48: περιθώριο κάτω δεξιά). Αν κάποιος αναγνώστης μπορεί να αποδείξει ότι υπήρξε αυτός που σημείωσε τα παραπάνω, το trompagr δεσμεύεται να επιστρέψει την παρούσα έκδοση στον αρχικό κάτοχο.