30/12/08
Αστυνομικό Ανάγνωσμα από το παρελθόν
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τρομπα και τρουμπα, η, 1. αντλια νερου, 2. αεραντλια, 3. σαλπιγγα ("παιζει τρομπα"), 4. ψεκαστηρας, 5. (μτφ.) αυνανισμος, 6. α) (φρ.) "το ριχνει με την τρομπα": βρεχει παρα πολυ, β) "τρομπα μαρινα" i) τηλεβοας, ii)μεγαλο κοχυλι με το οποιο τα ιστιοφορα πλοια μεταδιδουν ηχητικα σηματα κατα τη διαρκεια ομιχλης, αλλ. μπουρου γ) "πηρε την τρομπα μαρινα" το' κανε βουκινο, διεδοσε παντου το μυστικο. [ΕΤΥΜΟΛ. ιταλ. tromba "αντλια, σαλπιγγα"] Εγκυκλοπαιδεια Παπυρος Λαρους Μπριταννικα,τ. 57, σ. 449.
3 σχόλια:
Επί της γενικής του Μυρτώ: δεν έχω πρόχειρο τον Μπαμπινιώτη ή τον Τριανταφυλλίδη. Είναι πιθανό ότι δέχονται την γενική "της Μυρτούς". Αλλά εμένα μου πέφτει πολύ αρχαιοπρεπές: η Ηώ -της Ηούς κλπ. Στο γλωσσικό μου αίσθημα κολλάει καλύτερα το νεοελληνικό η Χάιδω/Γκόλφω -της Χάιδως/Γκόλφως, κι ας μην είναι συνηρημένο που τονίζεται στη λήγουσα όπως το Μυρτώ. Δεν ξέρω αν είναι καλό για έναν (από του χρόνου και σε σχολείο) φιλόλογο, αλλά έχω μια διάθεση να προτιμώ το γλωσσικό αίσθημα από τους γραμματικούς κανόνες. Άλλωστε στον παιδικό σταθμό, όπου πρωτάκουσα να με λένε έτσι, "ο μπαμπάς της Μυρτώς" με είπαν.
Οπωσδήποτε το όνομα, είτε έτσι είτε αλλιώς, είναι γνήσια νεοελληνικό (αν και λίγο "Εσ.", όπως είχες την ευκαιρία να παρατηρήσεις κάποτε). Ενώ το Τόνι Ριγκατόνι μου φέρνει στο μυαλό παπική προπαγάνδα, εξώγαμα των Βενετών, κορόιδο Μουσολίνι κλπ.
Ο πατήρ της Μυρτούς
Το Βαγγελιώ πώς κάνει, της Βαγγελιώς ή της Βαγγελιούς;
Ο καταιγισμός παρατηρήσεων επί του θέματος καταδεικνύει ότι τα γυναικεία ονόματα σε -ω εξασκούν ιδιαίτερη γοητεία στους αναγνώστες μας. Το τρόμπατζιαρ απέχει από προσπάθειες κανονιστικής αντιμετώπισης ενός τόσο περίπλοκου ζητήματος και προσφεύγει στην αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, προκειμένου να αποφύγει τεχνητές οξύνσεις. Άπό τη στιγμή που χρωστάμε της Μιχαλούς, δεν είναι ώρα για αγωγές και περιπέτειες.
Δημοσίευση σχολίου